Najpiękniejszy film o kochaniu człowieka.
Najpiękniejszy film o opiekowaniu się człowiekiem.
Najpiękniejszy film o bliskości.
Najpiękniejszy film o tym co ważne.
Najpiękniejszy film o odchodzeniu.
Paulina Urrutia i Augusto Góngora, ona jest aktorką i była ministra kultury i sztuki w Chile, on był dziennikarzem telewizyjnym, autorem książek o kolektywnej pamięci narodu. I to właśnie w pamięć uderza choroba. Po 7 latach związku Augusto dostaje diagnozę.
Mamy tu kilku bohaterów kobietę, mężczyznę i bardzo dużo książek. Alzheimer powoli zabiera mózg, zabiera człowieka jakim był wcześniej, a Paulina za wszelką cenę próbuje ze złośliwych łap choroby wyrwać jeszcze trochę pamięci, jeszcze trochę obecności. Sposób w jaki walczy o swojego mężczyznę, jak znajduje radość w tym życiu drobnych i większych upadłości, jak udaje im się odnajdywać bliskość jest nieprawdopodobnie wzruszające i piękne.
Z drugiej strony jest Augusto, któremu choroba zabiera zrozumienie i wspomnienia. On z kolei łagodnie poddaje się czułości Pauliny, ale czasem zapomina tak bardzo i popada w rozpacz, bo boi się, że znikną jego książki.
Augusto umiera 3 miesiące po europejskiej premierze filmu.
Zryczałam się jak norka, czego i Wam życzę :)
Reżyseria: Maite Alberdi
Chile 2023
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz