Osoby z zaburzeniami psychicznymi spędzają dni w ośrodku Adamant. To łódź rzeczna zacumowana nad Sekwaną, przy moście Charlesa de Gaulla. Jest tam kawiarnia, pracownia plastyczna, muzyczna, klub filmowy. Sztuka pomaga osobom przychodzącym skanalizować swoje emocje, uporać się ze wspomnieniami, marzyć, wyrazić swoje czasem bardzo trudne do wyrażenia myśli. Słuchamy ich opowieści, zwierzeń, marzeń i jest to podróż przez wszystkie nasze bóle i lęki doczesne. Szczerość tych opowieści powoduje, że słucha się ich lepiej niż jakiegokolwiek bohatera dokumentów, które widziałam. Jest jakaś fundamentalna otwartość, czy przez terapię, czy przez trudne doświadczenia życiowe, czy przez trud walki ze swoją, płatającą figle psychiką nie ma już u nich miejsca na kreację, na fasady, na udawanie. W dużym kontraście stoi powitalny monolog, który wygłasza nowa psychiatra, modulowany głos, oczy mówiące co innego niż usta, a ona w końcu stoi po stronie tych normatywnych J
Ten film porusza, na głębokim poziomie, bo wszyscy mamy te lęki, ktoś nam złamał serce, do czegoś się nie nadawaliśmy, nie wszyscy słyszymy głosy na stałe i nie wszyscy czujemy się Jezusami, ale w małym stopniu, może jednak.
Oryginalny tytuł: Sur l'Adamant
Reżyseria: Nicolas Philibert
Francja 2023
Obejrzane na Docs Against Gravity 2023
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz