Lara, samotna matka, jak mniemam eksheroinistka i jej kilkuletni synek, walczą o utrzymanie się na powierzchni porządnego islandzkiego społeczeństwa, raczej ich nie stać na płacenie rachunków i wynajęcie mieszkania. Praca w straży granicznej jest szansą na osiągnięcie normy społecznej. Sukces w pracy Laury to wyrok dla Adji, która usiłuje uciec do lepszego świata bo nie ma dla niej drogi powrotnej. Reżyserka wie o czym opowiada, pracowała z uchodźcami jako wolontariusz. Kilka obrazów z życia nielegalnego emigranta, wiadomo przerażające. Wspierające się kobiety. Idea pomagania, idea widzenia człowieka w człowieku. To wszystko ładne, ale dla mnie jakoś średnio wiarygodne, więc poruszona nie byłam szczególnie, ale Monika była bardzo.
Islandia, 2018Tytuł orginalny: Andið eðlilegaReżyseria: Ísold Uggadóttir Scenariusz: Ísold Uggadóttir Nagrody: Sundance 2018 – Directing Award; FF w Göteborgu 2018 – Nagroda FIPRESCI Obejrzany na MFF Nowe Horyzonty 26 lipca 2018
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz