Filipinki są często zatrudnianymi za granicą służącymi. Wyjeżdżają na kontrakty trwające 2 lata, dla ich dalszej „kariery” dobrze jest jeśli nie wrócą przed końcem kontraktu, bez względu na to co je czeka w miejscu zatrudnienia.
Poznajemy w ośrodku szkoleniowym, który uczy je jak służyć innym. Poza praktycznymi umiejętnościami szkoli je też z zakresu niewolniczej dyplomacji, czyli jak wybrnąć z poniżających sytuacji z gospodarzami, z zakresu obronności, czyli co zrobić jeśli ktoś chce Cię zgwałcić, ostatnia rada brzmi: „nie dźgnij go nożem, ani nie zabij w żaden inny sposób”, z psychologii, jak nie ulec częstym w tej profesji myślom samobójczym.
Służące są w wieku rozrodczym, więc na ogół zostawiają w domu dzieci, dzieci często nie rozpoznają swoich matek po powrocie. Matki nie są pewne czy dzieci są odpowiednio zadbane, czy ludzie, którym je powierzyły na czas wyjazdu wywiązują się ze swoich obowiązków, nie wiedzą też często na co przeznaczane są pieniądze wysyłane rodzinie.
Ładnie, starannymi kadrami, odrobinę nowo horyzontowo zrealizowany film o współczesnym niewolnictwie.
Nagroda Warszawskiego Festiwalu Filmowego w kategorii dokument
Tytuł oryginalny: Overseas
Reżyseria: Sung-A Yoon
Belgia, Francja 2019
język filipiński, angielski
Obejrzane na Warszawskim Festiwalu Filmowym 2019
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz