Przechodzona gwiazda, opustoszały, nadmorski, włoski kurort. Wiatr i deszcz nad zamkniętą zjeżdżalnią w aqua parku. Śnieg leży na palmach. Pod drewnianymi domkami letniskowymi śpią uchodźcy, sylwetki bez twarzy, ciemne ubranie, plecak, kaptur, pozycja zmęczonego człowieka, który się boi. Śpią, albo się gapią.
W tym krajobrazie stuporu swoje muzeum ma Richy Bravo. Kowbojki, futra, pierścienie, farbowana plereza. Teraz chcą go oglądać tylko austriackie emerytki i kilku mężów, którzy jeszcze żyją. Tani sezon, tanie występy. Musi dorabiać dodatkowymi usługami seksualnymi, robi kobietom dobrze na ciele za pomocą orgazmów i na duszy za pomocą komplementów. „Jesteś piękna, jesteś boginią seksu, Twoja cipka jest najlepsza. Kocham Cię i nigdy Cię nie zapomnę” Zestaw obowiązkowy. On go daje każdej z pań, zaspokaja ich potrzeby. On potrzebuje pieniędzy bo musi pić na umór. Pojawia się ktoś kto potrzebuje od niego czegoś innego. Z tym kimś pojawia się ktoś kto też czegoś potrzebuje. W tle są ci, którzy bardzo czegoś potrzebują. Najbardziej? A wszyscy i tak najbardziej potrzebują mamy.
Bardzo dobry i poruszający Seidel. Patrzy na tą rzeczywistość, a my razem z nim. Jest jaka jest. Brzydka? Szkaradna? Żałosna? Ludzka.
Reżyseria: Ulrich Seidl
Austria, Francja, Niemcy 2022
język niemiecki, angielski
Obejrzane na Nowych Horyzontach 2022
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz