Okutana w czarny strój zakonnicy z Monastyru, z uporem krecika przebijającego się przez grudę ziemi, walczy o zorganizowanie wieczoru pamięci ataku na teatr na Dubrowce. Minęło 17 lat, ludzie chcą dać już spokój tematowi. Zakonnica nie daje za wygraną. Usiłuje zorganizować wieczór pamięci w teatrze, usiłuję też zaprosić na ten wieczór swoją córkę, która głównie krzyczy do niej: „Paszła won” Kobietę toczy jakiś potworny ból, ciągnie za sobą ciężar nie do udźwignięcia. Wszyscy siadają w teatrze, zaczynają odtwarzać wydarzenia krok po kroku, wspomnienie po wspomnieniu. Czy wyrzuty sumienia, utrata bliskich, utrata dziecka to najgorsze co może dręczyć kobietę w habicie?
Wybitny film, doskonały w każdym calu, o ataku terrorystycznym, o traumie, o strachu który nie daje żyć.
Koniecznie
Reżyser ma na swoim koncie świetny film Zoologia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz