Trafia do domu ludzi, którzy należą do „biegających po lesie”. W czasie, kiedy Gość szuka możliwości dalszej podróży, oni biegają za pinezkami. Przedzieranie się przez las zostanie we mnie już na zawsze symbolem tej puszczy i tego czasu.
Nadchodzi moment przygotowań do dalszej drogi. Scena „uaryjczykowywania” Gościa jest dla mnie najbardziej przejmującym momentem filmu. To się naprawdę dzieje. XXI wiek. 80 lat po II wojnie światowej.
To jest film obowiązkowy.
To nie dzieje się gdzieś.
To nie dzieje się kiedyś.
Po seansie miałam zaszczyt być w jednej sali z tymi, którzy przyjęli człowieka — oraz z innymi, którzy od lat to robią. I na ten jeden moment znalazłam się w społeczeństwie, w którym chciałabym żyć. Długie brawa na stojąco, ciepło rozlało się po moim umęczonym lewackim serduszku.
Bardzo dziękuję twórcom. Daliście nam bardzo ważny film.
Reżyseria: Zvika Gregory Portnoy, Zuzanna Solakiewicz
Współreżyseria: Michał Bielawski
Polska, 2024
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz